Sarayönü Belediyespor, en zor zamanlarını yaşıyordu. O dönemler takım, istenmeyen evlat muamelesi görüyordu. Başarıdan bahsetmek ise mümkün değildi. Eski Belediye Başkanlarından Ali Özmen takımın başına geçmesini istedi. Futbol oynamayı bırakalı iki yıl olmuştu. Verilen görevi geri çevirmedi. Dibe vuran takımın başına geçti. O günden sonra bir daha Sarayönü Belediyespor ondan, o Sarayönü Belediyespor'dan vazgeçemedi.
Göreve geldiği ilk yıl elde ettiği şampiyonluk, gelecekteki sayısız başarının habercisi gibiydi. Daha sonra şampiyonluklar art arda geldi. Sarayönü Belediyespor, tarihinde yaşamadığı zaferleri onunla yaşadı. Milyonlarla oynayan il takımları, onun kurduğu mütevazi takımlar karşısında diz çöktü. Artık çalıştırdığı takım Türkiye amatöründe bir marka haline gelmişti. Çalıştığı başkanların da futbolu sevmesi onun en büyük şansıydı. Zaman zaman araya küçük ayrılıklar girse de bir şekilde yollar yeniden kesişti. Bugüne kadar isteyip de elde edemediği tek bir başarı kaldı. 3.Lig. Kim bilir; bu sene belki oda olur. İşte onun Sarayönü Belediyespor'a adanan hayatı:
Niyazi Kart'ı tanıyabilir miyiz?
Sarayönü'nde 29 Ocak 1976 tarihinde doğdum. Altı kardeşiz. Babam uzun yol şoförüydü rahmetli oldu. Annem ev hanımı. Futbol kariyerimin başlangıcı ortaokul dönemine denk geliyor. Küçüklükten beri arkadaşlarla neredeyse her gün top oynardık ama düzenli bir takımda ortaokulda oynamaya başladım. Ortaokulda beden eğitimi hocamız İlyas Özkan, beni, Ümit Çetinkaya ve Nedim Yanık'ı okul takımına seçti. Okul maçlarını Ali Keskin ve Hümmet Konar yönetirdi. Bizi orada fark etmişler. Üçünüzü de altyapıya lisansladılar. Genç takımda oynamaya başladık. 1990-1991 sezonunda Sarayönüspor ikinci kümeye düştükten sonra Hümmet abi hoca oldu. Ali Keskin, Ümit'i, Beni ve Nedim'i A takıma getirdi. A takımdaki oyunculardan 8 kişinin ceza almasından dolayı zaman zaman A takımda oynamaya başladık. Hümmet Konar ve Ali Keskin'de oyuncu eksikliğinden dolayı oynamak zorunda kaldı. Her şeye rağmen o sezon namağlup olarak ikinci kümede şampiyon olup birinci kümeye çıktık.
Yılmaz hoca bize sahip çıktı
Birinci kümede Yılmaz Alceylan'ın gelmesiyle birlikte kadroda revizyona gidildi. Tüm yaşlı oyuncuları takımdan gönderdi. Sami Ülker, Kaleci Bünyamin Ulukavak, Muammer Akhançer ve Erhan Kara dışındaki tüm yaşlı oyuncuları gönderip bizi A takımda oynatmaya başladı. O yıl 1. Amatör Lig'i 3. sırada bitirdik. Bizim için Yılmaz hocanın yeri ayrıdır. Sezon başladığı zaman gençleri oynattığı için çok tepki almasına rağmen direndi ve biz gençleri takıma kazandırdı. Ondan sonraki sezon teknik direktörlüğe Gültekin Karlı geldi. O sene Konya'da Medaş Tek Meram Spor ile hazırlık maçı yaptık. Hazırlık maçında Ahmet Ali Duymaz, Murat Ayçiçek ve beni kulüpten istediler. Belli bir bedel karşılığı bizi Tek Meram Spor sattılar.
Kütahya bana yaramıyor
Beş yıl Medaş Tek Meram Spor'da oynadım. Orada Ömer Zengin, Naci Renklibay, Yakup Denizli, Fikret Tansay gibi Konya futbolunun güzide hocaları ile çalışma imkanı buldum. Şimdiki Konfederasyon başkanımız Remzi Ay kulüp başkanımızdı. Burada şampiyonluklar yaşadık. Takımdaki beşinci yılımda şampiyon olup Kütahya'da profesyonel lig için baraj maçlarına gittik. Gempa Spor maçından sonra averajla profesyonele çıkamadık. Kütahya bana yaramıyor. Sarayönü Belediyespor'un başında da Kütahya'da Halide Edip Adıvarspor maçını kaybederek 3.Lig'in kıyısından döndük. Yani Kütahya benim futbol hayatında iki defa final oynayıp çıkamadığım, hiç iyi anılarımın olmadığı bir şehir. O senenin sonunda Ilgın Şeker Spor'a transfer oldum. Üç yıl Ilgın Şeker Spor'da oynadım. Bunun iki sezonu şampiyon olduk. Üç yıl sonra Sarayönü Belediyespor'a oyuncu olarak tekrar dönüş yaptım. Osman Durmuş takımın hocasıydı. İki yıl daha futbol oynadım. Sonra futbolu bıraktım.
Çok güzel anılarım oldu
Futbolculuk döneminde unutamadığım çok güzel anılar var. Bu anılarımdan bir tanesi çok sevdiğim abilerimden Muammer Akhançer ile ilgili. Sarayönüspor'daki ilk dönemlerimde Hocamız Yılmaz Alceylan'dı. Sarayönüspor-Çumra Güneşspor maçında Muammer abi sonradan oyuna girdi. O esnada Çumra'nın santrafour ile benim aramda tartışma oldu. Ben küçük olduğum için Muammer abi dayanamadı. Çekil de ben onu halledeyim dedi. Müsabakanın hakemi de bunu duyup oyuna gireli 1 dakika olmasına rağmen Muammer abiyi oyundan attı. Bir başka anımda Sarayönüspor'da tekrar transfer olduğum sene Kadınhanıspor'u şampiyon yaptım. Konya Şekerspor, Kadınhanıspor ve Kromspor şampiyonluğa oynuyordu. O sene Şekerspor'a attığım golle onlar şampiyonluğu kaybederken Kadınhanı Belediyespor şampiyon oldu. Medaşspor'dan da bir anımı anlatıyım. Medaşspor-Bozkır maçı var. Şampiyonluk maçı ve deplasmanda. O maç Konya futbolunun unutulamaz maçlarından biri oldu. Maç 60'ıncı dakikada tatil oldu. Şampiyon olduk ama sevinemedik. Çok büyük olaylar oldu. 3-4 oyuncumuzu hastanelik ettiler. Otobüsümüzde kelebek camı bile kalmadı. Eski Sarayönüsporlu futbolculardan Selamet Eryiğit, gözünü bu maçta kaybetti. Birinde de Ilgın Şekersporla Selçuklu Belediyespor karşısında şampiyonluk maçı için çıktık. Uzatmalara 1-0 geride girdik. Rahmetli İzzet'in uzatmalarda attığı golle şampiyon olduk. Çok büyük oyuncuydu. Şimdi öyle adamlar yok.
Dipten alıp zirveye kadar çıkardık
Futbola iki yıl ara verdikten sonra Teknik Direktörlük kariyerim başladı. Sarayönüspor ikinci kümeye düştükten sonra dönemin Belediye Başkanı Ali Özmen, seçimlerde takımı 1.Küme'ye çıkarmayı vaat ederek söz vermişti. Bu vaatle ilgili olarak beni çağırdı. Görüştük, ne yapabiliriz, ne edebiliriz, konuştuk. Beni antrenörlüğe getirerek belediyede işe aldı. Hocalık serüvenimiz de böylece başlamış oldu. Teknik direktörlüğe geldikten sonra o sezon profesyonel liglerde oynamış iki tane oyuncu arkadaşımla görüştüm. Seyhan Orhan ve Erol Eytürk, Sarayönüspor'da oynamayı kabul etti. Onlarla birlikte iyi bir takım kurduk. Mustafa Hendekbaşı, Ali Narcan, Ahmet Nalça, Cihat Acar, Ömer Kara, Ramazan Şimşek, Bahri Karlı, Emrah Tuncer, Samet Candan, Ali Demir, Sefa Er ve ismini unuttuğum diğer oyuncularımın olduğu o takımla namağlup şampiyon olarak 1. kümeye çıktık. Birinci kümede ilk yılımızda şampiyon olamadık. 2. yılımızda kadromuza takviyeler yaptık. Ömer Erdemir, Ali Sarıkaya, Abdullah Çömlekçi, Kadınhanıspor'dan Engin, Adem ve Muammer'i transfer ettik. Bu takviyelerle Konya'da sadece Demirspor'a mağlup olarak ligi şampiyon bitirdik. Bu şekilde Süper Amatör Lig'e çıkmış olduk. Sarayönüspor tarihinde ilk defa amatörde en yüksek kademeye çıktı.
Ankara finallerinde çok üzüldük
Süper Amatör Lig'de oynayacağımız sene belediye seçimi oldu. Yeni Belediye Başkanımız Mehmet Güney oldu. Yönetim ve kadroda değişiklik yapıldı. İyi bir yapılanmayla sezona hazırlandık. O dönemki oyuncu profili gerçekten profesyonel lig ayarındaydı. Takımda Nuri Arıkan, Ali Osman Kömür, Tayyar Karadağ, Kenan Sınav, Serkan Kaya, Hakan Önal, Ali Günay, Gökhan Akırşan, Ziya, Fehmi, Turan, Bahadır, Talha, Hüsamettin Doğan, Kemal Dağlı, Tunay Karaman, Muammer Akbaş, Ramazan Şimşek, Yunus Emre Yılmaz, Serkan Başoğlu, kaleci Emrah gibi oyuncular vardı. Süper Amatör Lig'deki ilk yılımızda şampiyon olarak 3.Lig için Ankara'ya grup finallerine gittik. Finalde penaltılarla Niğde Belediyespor'a elendik. Çok iyi bir takımdık. Bizim hakkımızdı. O yüzden eğlendiğimiz için çok üzüldük. Bundan sonraki süreçte Bölgesel Amatör Lig kuruldu.
Büyük başarılar elde ettik
2010 yılından bu yana her yıl Bölgesel Amatör Lig'de şampiyonluğa oynadık. İlçemizin adını marka haline getirdik. Bugün Sarayönü Belediyespor Türkiye çapında adı bilinen bir takım. Çok büyük başarılar elde ettik. Elde ettiğimiz başarılar sayesinde Sarayönü Belediyespor tarihinde ilk defa Türkiye Kupası'nda oynadı. 2010-2011 sezonunda ilk yarıda 12 hafta hiç mağlup olmadık. Buna rağmen ikinci yarı paralı Antalya takımları oyuncularımıza afaki paralar teklif edip, düzenimizi bozdular. Bir çok beraberlik alarak ligi 6. sırada bitirdik. İlk yılımız olmasına rağmen başarılı bir sezon geçirdik. Bizim haricimizdeki diğer iki Konya takımı son ikiliye kalarak direkt küme düştü. 2011-2012 yılında daha başarılı bir sezon geçirdik. Bu sezon takımımız da çok yetenekli oyuncularla çalıştık. Memiş Saat, Oğuz Gürbulak, Murat Kaya, kaleci Mustafa Yılmaz, Rafet Ertuğrul, Hakkı Tosun, Yunus Batan, Salih Ateş gibi iyi oyuncularla güzel bir sezon geçirdik. O sene lige play-off getirildi. Emirdağ'da ligin son maçında kaybederek play-off'u kaçırdık. 2012-2013 sezonunda lige kalburüstü oyuncular alarak başladık. Mustafa Kademli, Yakup Aydın, Adil Arıcı, Oğuz Gürbulak, Hakkı Kamar, Kaleci İrfan Selçuk, Mehmet Özen, Erhan Börklü, Samet Dağlı, Feyzullah Öksüz gibi oyuncularla çalıştık. Bu oyuncular halen Bölgesel Amatör Lig'in kalburüstü oyuncuları.
Ağır bedel ödedik
2012-2013 sezonunda ilk yarının sonunda 5 puan öndeyken yönetimle yaptığımız tartışmadan dolayı takımı bıraktım. Devrenin son maçına hocasız çıkan takım yenildi. İkinci yarıda başka hocalar denendi fakat olmadı. Takımı tekrar 4 puan gerideyken teslim aldım. 9 maçta 8 galibiyet 1 beraberlik aldık. Bu başarıya rağmen 1 puanla şampiyonluğu 68 Aksarayspor'a kaptırdık. O yıl Play-off yoktu. Şampiyon olsaydık direk 3.Lig'e çıkacaktık. Yapılan hatanın bedelini ağır ödedik. 2013-2014 sezonu seçim dönemiydi. Çok karışıktı durumlar. Hedefe takım kurduk ama bazı sıkıntılardan dolayı ligi il birinciliği ile ligi bitirdik.
Nafiz başkanın yeri ayrı
2014-2015 sezonunda Akşehirspor'a gittim. Bir yıl sonra tekrar Sarayönü Belediyespor'a geldim.
Akşehirspor'dan ayrıldığım dönemde kariyerimde dibe vurmuştum. Nafiz Başkan bana sahip çıktı. Yeniden görev verdi. Bu yüzden onun yeri bende çok ayrıdır. O seneden sonra Bölgesel Amatör Ligi'nin en piyasalı hocalarından biri haline geldim. Nafiz başkana çok şey borçluyum.
En büyük pişmanlığım...
2015-2016 sezonunda iyi bir yapılanma oldu. Ben sportif direktör olarak görev yaptım. Belediye Başkanımız Nafiz Solak, takımı çıkarmamız gerektiği için geniş çaplı bir yönetim oluşturdu. Ligin elit oyuncularını transfer ettik. Abdurrahman Şahan, Samet Kalkan, Abaka, Hakkı, Turan, Mustafa Köseci, Adil, Mete Özer, Sinan Kalaycı, Salih Yurt, Ahmet Aslan, Tamer Bal gibi oyuncularla çalıştık. İkinci devrenin ortalarında Teknik Direktörlük görevine getirildim. Ligin bitimine 3 hafta kala beşinci grup şampiyonu olduk. Play-off maçlarının ilkinde iyi oynamamıza rağmen Türk Metal Kırıkkalespor yenildik. Hayatımdaki en büyük hatam Tolga ve Burçin'i o maçtan önce kadro dışı bırakmamak oldu. En büyük pişmanlığım bu. Play-off'a giden en iyi takımın bizim takımımız olduğunu düşünüyorum ama her zaman istediğimiz olmuyor. Oradaki lobi eksiğimiz ve hakem kararları bir ilçenin kaderi ile oynadı. Neyse ki geçmişiyle yaşayan bir insan değilim. Bunlardan gerekli dersleri çıkardım. Bu yıl tüm enerjimizle Sarayönü Belediyespor'u bir üst lige çıkarmak için mücadele edeceğiz.
12-13 şampiyonlukla yaranamadım
Sarayönü Belediyespor'da yaptıklarımıza gelince daha önce bir defa ikinci küme şampiyonu olan bir takımı Türkiye'de marka haline getirdik. Benimle beraber bu işe baş koyan belediye başkanları ve yöneticilerimizden Allah razı olsun. Sarayönü Belediyespor'a A takım ve genç takım klasmanlarında 12-13 defa şampiyon yaptık. Ben bu takıma hayatımı verdim ama bir türlü yaranamadım. Bu takımı eğer bir yabancı antrenör 12-13 defa şampiyon yapsaydı inanıyorum ki bizden kat ve kat daha fazla takdir edilirdi. Belki de heykeli dikilirdi. Lakin bizim elde ettiğimiz başarılar Sarayönülü olduğumuz için her zaman gölgede kaldı. Bu kulübe hiçbir şey vermemiş ama bu kulüpten çok şey almış insanlar başarılı olduğumuz dönemde ortadan kayboluyor. Ne zaman bir final kaybetsek, kıyamet tellalı gibi ortaya çıkıyor. Bu takıma hiçbir katkısı olmayanların konuşmaya da hakkı yok. Faydası olmayanlar hiç olmazsa zarar bari vermesin.
Futbol çok değişti
Son dönemlerde çalıştığım yöneticiler ve belediye başkanları Sarayönü Belediyespor'a gerçekten kurumsal bir yapı kazandırdı. Şu anda Bölgesel Amatör Lig'in en düzenli kulüplerinden biriyiz. Bizim futbol oynadığımız dönemde böyle imkanlar yoktu ama yetenekli oyuncu sayısı fazlaydı. Şimdi futbol daha farklı oynanıyor. Sistem artık tamamen güç, alan daraltma, oynamaktan çok oynatmama üzerine kurulu bir sistem. Bizim zamanımızda daha zordu. Para yok denecek kadar azdı ama birinci amatörden öteye gidememiştik. Şimdi oynadığımız lig ulusal bir lig olduğu için tabii ki sunulan imkanlar da ona göre. Eskiye göre yetenekli oyuncu az. Maddi koşullar uçuyor. Ama biz Sarayönü Belediyespor'u vizyonu ve dürüstlüğüyle mütevazi imkanlarla da zirveye taşımaya çalışıyoruz ve başarıyoruz da.
Değerlendiremedim en büyük fırsat...
Ayağıma gelen fakat değerlendiremediğim en büyük fırsat 2012-2013 yılında Sarayönü Belediyespor'da çalışırken devre arası bıraktığımda 68 Aksaray Spor'un teklifini kabul etmemek oldu. O sene Sarayönü Belediyespor'un hatalarından dolayı da olsa 68 Aksaray Spor şampiyon olarak üçüncü Lig'e çıktı. Teklifi kabul etmiş olsaydım 68 Aksarayspor'u şampiyon yapıp 3.'Lig'e çıkarmış olacaktım. Tek pişmanlığım bu.
Başka takıma adapte olamıyorum
Sarayönüspor'u benimsemişiz. Bu takım benim yaşam şeklim olmuş. Diğer takımlara gittiğimde tam olarak kendimi adapte edemiyorum. En büyük sorunum bu. Diğer kulüplerle buradaki kadar rahat çalışamıyorum. Dış etkenler çabuk etkiliyor. Serik Belediyespor'da takımı kendi isteğimle bıraktım. Ama bırakmasaydım iddia ediyorum ki kesinlikle şampiyon olurdum ama yöneticilerin amatörlükleri insanın sabrını zorluyor.
Beraber çalıştığım En'ler
Hocalık döneminde çalıştığım en iyi oyuncu Abdurrahman Şahan ve Oğuz Gürbulak. Çalıştığım en kötü oyuncu ise Soner Baymış ve stoper Hayri. Futbolculuk hayatımda Sarayönüspor'da oynadığım en iyi oyuncular Murat Yetkin, Doğan Aktaş, Erhan Kara. Medaş'ta Hamdi Öğütçü, Mehmet Bakır, Abdurrahman Baysangur. Ilgın'da Akif Elçiçeği, Santrafor İzzet, Kaleci Ahmet. Çalıştığım en disiplinli oyuncu Mustafa Baştin, Yakup Aydın ve Alper Erkoç. En arızalı oyuncu Murat Kaya, Mustafa Yılmaz, Hakan Dörtyol ve Mustafa Sayan. En numaracı oyuncu Burak Kirtiş, Serkan Kaya, Oğuz Gürbulak. En yetenekli oyuncu Abdurrahman Şahan, Oğuz Gürbulak, Özenç Albayrak. En iyi yönetici Oktay Ağaoğlu. En iyi başkan Nafiz Solak. Tüm oyuncularımı çok seviyorum ama Nuri Arıkan'ın yeri bende bir başkadır.