Bu yalan Dünyada neden gülmedim
Talihime sordum kader gül demez
Her gelen Dünyaya ben gibi insan
Kaderime sordum felek gül demez
İnsanca yaşamak benim de hakkım
Bütün ziyan oldu gençliğim tahtım
Her geçen günüme dönüp de baktım
Kurduğum hayaller bana gül demez
Aklıma geldi de oturup yazdım
Şairin elinde bir kuru sazdım
Zalim ihtiyarlık canımdan bezdim
Yalancık dostlarım bana gül demez
İstedim gündüzler gece olmasın
Acılar sitemler beni bulmasın
Sana kötü diyen murad almasın
Geceler gündüzler bana gül demez
Boncuk boncuk yaşlar döktüm gözümden
Aradım aslımı sordum özümden
Candan bıktım münafığın yüzünden
El ve ayaklarım bana gül demez
Şair Edibi’nin tükenmez derdi
Sen gibi bulunmaz güzelin merdi
Vurdu acı poyraz yerlere serdi
Talihim kaderim bana gül demez