Güven mi?
Güldürmeyin beni, günlerdir aylardır düşünüyorum, bana benden başka güven veren yok.
Nereden mi biliyorum?
Sözünden dönenlerden.
Yola çıktıklarının;
Sen, kapı eşiğinde beklerken, kapıyı örtmelerinden,
Ve ne halin varsa gör demelerinden.
Ben sana güveniyorum ama! Sözüyle başlıyor her cümle
“yalan güvenin önüne geçiyor”
Güvenme diyor bütün yaşanmışlıklar.
Bir kez sarsılan güven, şüpheli kılıyor bütün insanları.
Güven yok oluyor
Duyarsız, bencil çıkarcı, benbencilere bırakıyor yerini.
Ben yine de güvenilir insanların var olduğu umuduna “güveniyorum”!
Umuda hapsedilmiş umutlarım var.
Yüreğim çocuk, her yalana inanır saflıkta!
***
İnsanı hor görme
Hor gördüğün kapıyı çalarsın bir gün
Dünya senin için dönüyor sanma
Dünya tahtından düşersin bir gün
Dolu atıp boş tutma
Sözün hükmünü yitirir bir gün
Dağdaki keçiye özenip inatlaşma
Düz ovada yolunu şaşırsın bir gün
Dur! Bir düşün ben kimim diye
Kuyruğu dik tutuyum derken
Burnun olmadık çirkefe bulanır bir gün
İnsan insanla sınanır
İnsan olmayı unutma
Her gün...