Hiçbir son bir bitiş değildir aslında. Her yıkılıştan sonra daha sağlam temeller atılabilir. Daha dik durmayı öğreniriz.
Hatalarımızın her biri kazandığımız en değerli hazinelerdir. En çok lâzım olacak tecrübelerimizdir. Hayat bazen hissettirmeden bizlere ufak sürprizler hazırlar. Küçük küçük dokunur yüreğimize ve şaşırtır bizi.
İşte tam burada hayat, umutları görebilmemizi bekler. Dua ile beslenen bir yürek gerekir. Umut, kalbin değirmenidir, sermayesidir. Herşey bitti dediğin anda bütün kapılar açılıverir bir anda. Umut ve çaresizlik hep yanyanadır.
Zor günlerinde umutları insana can yoldaşı olur. Yeter ki insan yüreğindeki umutları yitirmesin. Yeter ki, umut etmeyi unutmasın. Unutmamalı, her bitiş bir son değilse, her yağmur da fırtınaya gebe değildir.
Bazen çekip gitmeyi de bilmeli, bazen kalıp umutlarını sürdürebilmeyi de. Yine de dimdik ayakta durabilmeli. Fırtınaya direnen ağaçlar gibi yıkılmadan.
Bazen rüzgâr götürse de yapraklarını, işte yine de kökünde sapasağlam durabilmeli insan. Kaderimizde ne yaşayacağımızı seçemeyiz. Nasibimizde varsa gelir. Nasip değilse, ne yaparsak yapalım değiştiremeyiz. Hayırlısı demek lâzım.
Bu en güzel duadır Allah'ımıza. İnsan doğru bildiği yoldan şaşmamalı. İnandığı uğruna sonuna kadar mücadele edebilmeli.
Gereğinden fazla değil, gerektiği yerde bırakıp gitmeyi bilmeli. Hayatta hiçbir zaman aslaları olmamalı. Hiçbir şeye körü körüne bağlanmamalı. Zayıflık her zaman değersiz yapar. Her zaman herşeye hazırlıklı olmalı.
Değerli olma ve saygınlık görmenin püf noktalarından biri arkadaşlık ve dostluk ilişkilerinin olumlu olmasıdır. Bunu yaşadığımız olaylarla öğreniriz. Kendimizi iyi hissettiğimizde herşey yolunda gider.
Pişmanlık duyguları içinde karar vermemeli. Kökleri kuvvetli olan ağacın yaprakları da güzel olurmuş. Daha kalabalık olarak biraraya gelebileceğimiz nice güneşli günlerimiz olsun. Yaz tüm hızıyla devam ediyor.
Ekonomik değerlerin sürekli değişkenlik göstermesi nedeniyle kontrollü harcama yapıyoruz. Sürdürülebilir bir dünya için, geri dönüşümle ve atık yöntemiyle doğaya saygıyı en üst seviyede tutanları kutlamalı.
Farkındalığın artması için emek verenlerin yüreğine sağlık. Herkesin sonunu bir başkasının yazdığı bir hikâyesi vardır. Bazı yaraları bir başkası açar ama, kaşıdığında o kabuk bir tek sende kanar.
Umut, insanın eli, kolu, ayağıdır. Hep bir umutla bekleriz yarınları. Yine herşeye rağmen yaşamak güzeldir. En umutsuz anlarda bile, bir düşü yakalar gibi sevmeye meyilli oluruz.
Bir yanımız hüzünlere bakıyorsa, öbür yanımız hep bir umuda güler. Öyle bir umut ki, yaşatan hep insanı ayakta dimdik tutan, bütün dertleri sırtlayan, şarkılara nakarat olan. Yeter ki umutlar bitmesin insanın içinden.
Herkesin bir sınavı var hayatta. Herşeyi Allah'a bırakmalı. Değer, bir insana verilebilecek en büyük onurdur. Bu onuru kaybetmemeli.
Su bile tek başına akıp yolunu bulabiliyorsa, hayatın içinde doğru yolda yolumuzu bulabiliriz. Çok sevdiğimiz biri olmalı hayatımızda.
Kalbimizde olmalı her an. Ama ona onsuz yaşayacağımızı hissettirmemeli. İşte ikisinin arasında duran o çizgi, saygıyı sevgiyle dolduran o ince çizgidir.
SAYGILARIMLA...