İşte Rasül-i Ekrem insanlığa sevgi getirmiş,
Bu sevgi ile islâmı yaymış, kalpleri fethetmiş.
Ashâbiyle oturur, konuşur ve sohbet ederdi,
Hatta şakalaşır, gördüğü çocukları severdi.
Hür,köle,zengin,yoksul,kim olursa olsun farketmez,
O'nun yanında her insan eşitti , asla değişmez.
Herkesin hatırını sayardı, gönlünü alırdı,
Hastaları ziyaret eder, hallerini sorardı.
Karşına gelenin, selâm vermesini beklemezdi,
O selâm verir ''aranızda selâmı yayın'' derdi.
Ashâbına elini uzatır, musâfaha yapar,
Ellerini sıkarken, hâl ve hatılarını sorar.
Herkese tatlı söz,güler yüz gösterir, gönül alır,
Dudaklarında daima tatlı tebessüm dolaşır.
Aile hayatın da çok iyi hareket ederdi,
Aile efradını hoş tutar, asla incitmezdi.
Evinde boş durmaz, elbise yıkar, sökük yamardı,
Kendisine meşgale bulur, koyun bile sağardı.
Sevgi, şefkat duygusu bütün varlığını kaplamış,
Muhtaç bir kimseyi gördüğü zaman, içi sızlarmış.
Onu kendi ehl-ü iyâline tercih ederlerdi,
Muhtacı gözetir, evde ne varsa derhal verirdi.
Muhtacı boş çevirmez, elinde yoksa borç bulurdu,
Sıkıntılı olanın derdine O, ortak olurdu.
Tevâzu idi, hizmetçisiyle beraber yerlerdi,
Hizmetçisiyle oturur, beraber sohbet ederdi.
O'nun sevgisi, yanlız insanlara ait değildi,
Hayvanları dahi, şefkatinden mahrum etmezlerdi.
Bitki, ağaç sevgisini önemle tavsiye eder,
Susuz bir ağaca su vereni, Cennet'le müjdeler.
Bütün canlılara şefkat göstermek, ne güzel şeydir,
İşte Rasülullah insanlığa, böyle ders vermiştir.