''Ebu Leheb'in elleri kurusun kurududa
Malı ve kazandıkları ona fayda vermedi.
O alevli bir ateşte yanacak,
Odun taşıyıcı olarak ve boynunda,
Hurma lifinden bir ip olduğu halde.
Karısı da (ateşe girecek) Tebbet: 1-5
Hazret-i Muhammed davetini çok genişletti,
Bundan sonra sıra, Mekke'nin halkına gelmişti
Bir gün Rasül-i Ekrem, safa tepesine gitti,
Ey Kureyş halkı diyerek, onlara nida etti.
O'nun sesini duyanlar Safa'ya koşuştular,
Safa'da Muhammed haykırıyor deyip durdular.
Hazret-i Muhammed, onlara şu soruyu sordu?
''Size şu tepenin arkasından düşman ordusu,
Geliyor diye haber versem, inanır mısınız?''
Hepsi bir ağızdan dediler ki '' biz inanırız,
Senin asla bir yalan söylediğini görmedik,
Seni her hangi bir şeyle biz ittiham etmedik''
''O halde ihtar ediyorum ki, inanmazsanız,
Allah'ın büyük azabına uğrayacaksınız.
Ey Abdu'l-Muttalip ve Abd'i Menaf oğulları,
Teym, Mahzum, zühre oğulları, ey Esed kolları,
Allah bana, yakın kabilemi inzar etmekle,
Emir buyurmuştur, sizi bana davet etmemle.
Sizin için ne dünya menfaati sağlamaya,
Malik değilim, ne de ahiret hazırlamaya,
Bunların hepsi, sizin bir sözünüze bağlıdır,
O da ''Allah'tan başka ilah yoktur'' olmalıdır.''
Dinleyenler arasında bulunan Ebu-Lehep
Ayağa kalktı, boynunun damarını şişirip.
Ağzından köpükler saçtı, küfrederek bağırdı,
Bunun için mi topladın bizi, deyip haykırdı.
Bu söz üzerine toplananlar hep dağıldılar,
Hazret-i Muhammed amcasına hüzün oldular.
Kendisine Hak davetinde ilk engel olanın,
Amcası olması ne acıydı, karşı çıkanın.
En şiddetli mukavemeti ve en çok acıyı,
Amcası Ebu-Lehep'ten görüyordu ezayı.
Ebu-Lehep hakkında, Tebbet süresi inmiştir,
Hak'ka karşı kalkan elleri kuruyup gitmiştir.