Susmanın zamanı geldi geçiyor
Zamana bıraktım umutlarımı
İhtiyarlık gelip çöktü döşüme
Zamana bıraktım umutlarımı
Engel tanımazdı gençlik zamanım
Ataş versen yaksan çıkmaz dumanım
Torun dede demez yoktur gümanım
Çantaya doldurdum umutlarımı
Dert bindi sırtıma yük oldu ağır
İster ussul konuş, istersen bağır
Ayak tutmaz oldu, kulaklar sağır
Zamana ah dedim umutlarımı
Hasdayım demeye dilim varmıyor
Kimse gelip hal ve hatır sormuyor
Dertlerim içimde rahat durmuyor
Susmaya bıraktım umutlarımı
Ana yok baba yok kardeş yok bacı
Allah’ın emri de başımın tacı
İnsanlar misafir, dünya bir hancı
Yazmaya bıraktım umutlarımı
Aşık Edip der ki gönül ağlama
Neşter vurup ciğerimi dağlama
Tuna nehri gibi coşup çağlama
Dünyaya bıraktım umutlarımı