Ne Allah'tan başka, sayılarca  koruması vardı,

Nede altında rahat gidecek lüks bir arabası.

Bu günde oluyor devlet büyüklerine hakaret,

Ama korumalar tarafından halledilir elbet.

Sadece  bir  Allah'ı  ve  yanında  kölesi  Zeyd  var,

Mevlası korumuş, zavallı Zeyd'de siper olmuşlar.

Bağın içinde asmanın altına kendini attı,

Yaratan Rabbine şu hazin olan duayı yaptı:

''Kuvvetimin zâfa uğrayıp, çaresiz kaldığımı,

Sana arz ederim, halk nazarında zorlandığımı,

Allah'ım sen merhametlilerin merhametlisisin,

Beni zorda bırakmayacak kadar, esirgeyensin,

Gazabına uğramayayımda, çektiğim bir hiçtir,

Bunu göstermeyecek kadar, affın bana geniştir,

Gazabına uğramak narizâne dûçar olmaktan,

Senin  o  karanlıkları, parıldayıp  aydınlatan,

Ben medâr-ı salâhı olan nurunu istiyorum,

Sen  razı  olasıya  kadar  affını  diliyorum.''

Rebia  oğulları  O'na  dikkatle  bakıyordu,

İçlerinde bir merhamet duygusu uyanıyordu.

Uğradığı  bu  adice saldırıya  üzülmüşler,

Hristiyan kölesi Addas'la üzüm göndermişler.

Rasülullah Bismillah diyerek yemeye başladı,

Addas hayret etti, bu sözü burada hiç duymadı.

Addas hayretinden Rasülullah'a şunu söyledi,

Bu sözü bu halk söylemez, Allah'ı anmazlar dedi.

Rasülullah onun dinini memleketini sordu,

Ninova'lı bir Hristiyan olduğunu buyurdu.

Demek ki sen, Metta oğlu Yunus'un diyarındansın,

Addas şaşırdı ve sordu Yunus'u nerden tanırsın?

Yunus ve ben peygamberiz O kardeşim sayılırdı,

Bunu duyan Addas, hemen Rasülullah'a sarıldı.

Rabia  oğulları,  uzaktan  bunları  seyreder,

Gördükleri manzara karşında hayrete düşerler.

İman erbabının kalpten bağlı bulunduklarını,

Ne bilsinlerdi, ruhların ezelden bağdaştığını.

Taif seferi tarihin unutulmaz olayıdır,

Rasülullah'ın unutamadığı hatırasıdır.