İşte Rasül-i Ekrem insanlığa  sevgi getirmiş,

Bu sevgi ile islâmı yaymış, kalpleri fethetmiş.

Ashâbiyle oturur, konuşur ve sohbet ederdi,

Hatta şakalaşır, gördüğü çocukları severdi.

Hür,köle,zengin,yoksul,kim olursa olsun farketmez,

O'nun  yanında  her  insan eşitti , asla  değişmez.

Herkesin hatırını  sayardı, gönlünü alırdı,

Hastaları ziyaret eder, hallerini sorardı.

Karşına gelenin, selâm vermesini beklemezdi,

O selâm verir ''aranızda selâmı yayın'' derdi.

Ashâbına elini uzatır, musâfaha yapar,

Ellerini sıkarken, hâl ve hatılarını sorar.

Herkese tatlı söz,güler yüz gösterir, gönül alır,

Dudaklarında daima tatlı tebessüm dolaşır.

Aile hayatın da çok iyi hareket ederdi,

Aile efradını hoş tutar, asla incitmezdi.

Evinde boş durmaz, elbise yıkar, sökük yamardı,

Kendisine  meşgale  bulur, koyun  bile  sağardı.

Sevgi, şefkat duygusu bütün varlığını kaplamış,

Muhtaç bir kimseyi gördüğü zaman, içi sızlarmış.

Onu  kendi  ehl-ü  iyâline  tercih  ederlerdi,

Muhtacı gözetir, evde ne varsa derhal verirdi.

Muhtacı boş çevirmez, elinde yoksa borç bulurdu,

Sıkıntılı  olanın  derdine   O, ortak  olurdu.

Tevâzu idi, hizmetçisiyle beraber yerlerdi,

Hizmetçisiyle oturur, beraber sohbet ederdi.

O'nun   sevgisi, yanlız  insanlara   ait  değildi,

Hayvanları dahi, şefkatinden mahrum etmezlerdi.

Bitki, ağaç sevgisini önemle tavsiye eder,

Susuz bir ağaca su vereni, Cennet'le müjdeler.

Bütün canlılara şefkat göstermek, ne güzel şeydir,

İşte Rasülullah insanlığa, böyle ders vermiştir.