Susmanın zamanı geldi geçiyor

Zamana bıraktım umutlarımı

İhtiyarlık gelip çöktü döşüme

Zamana bıraktım umutlarımı

Engel tanımazdı gençlik zamanım

Ataş versen yaksan çıkmaz dumanım

Torun dede demez yoktur gümanım

Çantaya doldurdum umutlarımı

Dert bindi sırtıma yük oldu ağır

İster ussul konuş, istersen bağır

Ayak tutmaz oldu, kulaklar sağır

Zamana ah dedim umutlarımı

Hasdayım demeye dilim varmıyor

Kimse gelip hal ve hatır sormuyor

Dertlerim içimde rahat durmuyor

Susmaya bıraktım umutlarımı

Ana yok baba yok kardeş yok bacı

Allah’ın emri de başımın tacı

İnsanlar misafir, dünya bir hancı

Yazmaya bıraktım umutlarımı

Aşık Edip der ki gönül ağlama

Neşter vurup ciğerimi dağlama

Tuna nehri gibi coşup çağlama

Dünyaya bıraktım umutlarımı