Mısır hükümdarı Mukavkıs,Hazret-i Muhammed'e

İki  câriye vermiş, Mâriye  ve  Şirin  isminde.

Rasül-i Ekrem,Hassan bin Sabit'e Şirin'i yapmış,

Mâriye  adlı  câriyesini, kendine  bırakmış.

O, Rasülullah'ın zevceleri yanında değildi,

Şehrin kıyısında, Âliye mevkiinde evdeydi.

Mâriye Peygambere bir evlât verdi,sevindirdi,

Rasülullah  bu  çocuğa, İbrahim  ismini  verdi.

Oğlu İbrahim'in doğmasıyla,Hazret-i Peygamber,

Erkek  evlâda  sahip  olmanın  sevincindeydiler.

Erkek evlâtların hepsi, küçük yaşta ölmüşlerdi,

İbrahim  bunun  için  Rasülullah'a  teselliydi.

Çocuğun bakımına, çok fazla özen gösteriyor,

Yoksullara sadaka verip,süt anneler tutuyor.

Hergün evine uğradığı zaman, O'nu okşuyor,

İbrahim'de  gürbüz, sıhhatli  olarak yetişiyor.

Sevgi saçıyordu,masum bakışı,tebessümleri,

Bütün  sevgilerin üstündeydi, evlât  sevgileri.

İbrahim'in  geliştiğini  gören  baba  ve  ana,

Bu evlat için, onların oluyordu sanki dünya.

Kalbindeki tüm babalık sevgisini, O'na vermiş,

Kolay değil evlatların çoğu,küçükken kaybetmiş.

Hayatta bir İbrahim, bir de kızı Fatıma kalmış,

Bu iki evlat, Peygamber'in teselli kaynağıymış.