Sevgi, duyguların selâmların en büyüğü en yücesidir. Doğanın ilk güneşi, canlıların ortak olan tek noktası sevgi, yüreğin ölümsüz meyvesidir.

SEVGİ dünyada parayla satın alınamayacak en büyük en muhteşem saadet, yaşama sevincidir.

SEVGİ bir gözyaşı, bir yağmur damlası, şairin ve şiirin ilham kaynağıdır. SEVGİ mutluluktur, kimi zaman da hüzün.

SEVGİ güneş gibidir, bazen de bir o yana, bir bu yana delice esen rüzgârdır. Paylaşıldıkça çoğalan tek şey sevgidir.

SEVGİ insanı bir objeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duyguya denir. SEVGİ, insanın özüdür, kanıdır, canıdır. Barış ve huzur demektir. İnsanı insan yapan değerlerin en büyüğü, en güzeli ve de en fazla özveri gerektirenidir.

Bu dünyada her şey sevgiyle güzelleşir. Her şey sevgi tohumlarıyla hayat bulur. SEVGİ birçok anlamı içinde barındırır, evrenseldir. Sevgi olmasaydı, birey, toplum, insanlık ve hayat olmazdı. İnsanlar birbirini sevmeseydi, toplumsal işbölümü olmazdı. Sevgi sayesinde insanlar bir işte çalışarak diğerlerine yardımcı oluyor.

Gerçek sevgide, iyilik, merhamet, neşe ve sakinlik vardır. SEVGİ, olduğu gibi kabul edilmeyi, onun gereksinimlerini, isteklerini anlamayı, bunları karşılamak için sorumluluk duymayı, ona ilgi göstermeyi, bağlanmayı, düşüncelerine ve duygularına saygı duymayı kapsar.

SEVGİ sevilen kişide anlaşıldığı, benimsendiği, önemsendiği duygusu yaratır. Kişiye değerlilik duygusu kazandırır. SEVGİ her şey için hissedilebilir. Yaşamın kendisine, başka bir kişiye, yaratıcılığımıza, aklımıza, bedenimize, doğadaki her türlü bitki, hayvanlara, evrene, onun işleyiş biçimine, hayatın temel yasalarına vs...

Ama öncelikle kendimize. Kendimizi sevmiyorsak, kimseye verebilecek birşeyimiz yok demektir. Kendini sevmenin iyileştirici ve dönüştürücü gücü vardır.

SEVGİ, merak duygusunu da içinde taşır. İnsanı özgürleştirir. Sevgi ile dolu olmak istiyorsak, mutlaka yüreğimizi bütün insanlara karşı sevgi ile beslemeye, alçak gönüllü olmaya çalışarak, benliğine saygı göstermeliyiz.

SEVGİ tüm varlıkları birbirine bağlayan çok güçlü bir kavramdır. SEVGİ herşeyden önce gelir ve çok kutsaldır ve hep öyle kalacaktır. Sonsuzdan gelip, sonsuza gidecektir.

Sevgiler çok çeşitlidir. Sevgilerin en büyüğü ALLAH SEVGİSİDİR. En güçlü sevgi, anne sevgisidir. Koşulsuzdur.

İnsanlar sevdikçe sevilir, sevildikçe severler. Sonsuza dayanan bir sevgi halkası oluştururlar. Bu halka sevgiyle beslendikçe güçlenir. Hiçbir kuvvet bu halkaları ayıramaz.

SEVGİ, her kapıyı açan bir anahtardır. Samimi bir sevginin karşısında bütün kötülükler erir. Sevmekten korkmamalıyız İnsanları insan oldukları için sevmeli ve saygı göstermeliyiz.

SEVGİ, insanlar arasındaki en kuvvetli bağdır. Göstergesi fedakârlıktır. İnsanlar arasındaki pozitif iletişimi sağlar. Sevgi verilerek öğretiliyor. Büyülü bir unsur. Sevgi artınca, korku nefret azalıyor. Onay sözcükleri sevginin bir ifadesidir.

Sevgi dilidir. Yemeği ne güzel yapmışsın gibi. Hediyeleşme, fiziksel temas, hizmet davranışı, nitelikli beraberlik te, sevginin ifadeleri ve sevgi dilleridir. Yapacağımız her işin içine bir tutam sevgi koymalıyız. İnsan her an, birine veya bir şeye farkına varmadan seviyorum diyebilir.

SEVGİ hayatın altın kuralıdır. Barış, insanlık, kardeşlik dolu bir dünyada yaşamak istiyorsak, her zaman sevelim sevilelim. Dünya barışını kurmak, mutluluğun temel taşıdır. Bunun için insanların kendi gönüllerinde sevgi rüzgârını estirmeleri gerekir.

Kendi gönlüyle barışık olmayanlar, başkalarıyla barış yapamazlar. Ne kadar çalışsalar, çabalasalar da dengeyi kuramazlar. Barışın yüceliğini, güzelliğini bilmeyen bir yüreğin, onun erdemlerini anlaması mümkün değildir.

Savaş acıdır, gözyaşıdır. Büyük yıkım vardır. Derin yaralar vardır, uzun zaman sarılmaz. Savaş çıkarmak kolay, yaralarını sarmak güçtür. Kaç kuşak acısını uzun yıllar çeker. Barış, sevgiyle, elbirliğiyle, gönül birliğiyle, bilinçle kurulur. İnsanları sevmek, kinden nefretten arınmak gerekir.

Gerçek sevgiyi yaşayanlar, yüreğini açıp mutluluğu yakalar, barışı kucaklar. İnsanoğlu sevgiyi içine sindirdiği zaman, dünya barış içinde yaşayacaktır. Sevgi ve barış dolu günler dileğiyle...

Çocuklarımıza, eğer ve çünkü kelimelerini kullanarak cümleler kurmak, şartlı bir sevgi olur. Faydası hiç yoktur. Seni seviyorum çünkü çok, yeteneklisin. Bu özelliğini kaybedersen seni sevmem gibi, bir duygu ortaya çıkarır.

Kaybedilme korkusuyla seyreden biçimleri doğru değildir. Sevgi, fedakârlık ve vefa gerektiren bir duygudur. Karşımızdaki kişinin güzelliğinde, sağlığında, sosyal konumunda olabilecek değişikliklere bağlı olarak azalacak bir duygu olmamalıdır.

Çocuk, anne ve babadan sevildiği hissini yeterince almalıdır. Koşulsuz sevilmelidir. Gülümseyerek, sırtını okşayarak, sen çok önemlisin seni çok seviyorum. Her ne olursa olsun, her zaman bu sevgim hiç bitmeyecek demeli.

Böylece sevgiyi, saygı gibi güven gibi doğru kaplar içinde sunarsak, bize güvenleri hiç bitmez. Her zaman güvendiği limanı oluruz...

SAYGILARIMLA…