Bu günün değil yüzyıllardır süregelen alışkanlıkların eseri,

İnsan neydi insan?

Hayata bir kere gelen, hayata bir kere geldiği için kendini dünyanın sahibi zannedendi.

İnsan geçici, dünya baki

Üretmek gerekli üretmek, üretmediğini tüketirsen, tüketecek kalmadığında insan denen varlık kendi kendini tüketmeye başlar.

Üreteceksin, bedeninle, beyninle, elinle, dilinle...

Üreten insandan, tüketen insana evriliverdi insan

Nasıl mı?

Topraktan koptu önce, toprağını sattı, toprağından çıkanı alabilmek için sıraya girdi.

Ormanlarını yaktı, boş kalan yerlere binalar dikti, o binalardan alabilmek için sıraya girdi.

Kaynak sularını kapattı, suyu alabilmek için sıraya girdi.

Gücün gölgesinde, köleliğe mahkum etti kendini...

Düşünmeyi bıraktı, birileri düşünsün benim yerime, çoğunluk neredeyse doğru düşünce oradadır düşüncesine inandı.

Kendi düşüncesi ile var olmayı unuttu.

Sanattan koptu, zanaate hor baktı

Resimlere put dedi

Şiirlere burun kıvırdı

Okumak zaman kaybıydı

Sinema tiyatro şeytan işiydi

Elinden bir iş gelmedi

Eli olmayanın dili uzun olur

Zanaatkarların işini diline doladı

Üretecek faydalı bir şey kalmadı

Üretemeyenler, üreten beyinlere düşman oldu.

Ve insan üretmeye başladı!

Kötülük üretti

Yalan üretti

Talan üretti

Hırs üretti

Acıyı üretti

Açlığı üretti

Kini nefreti üretti

Açgözlülüğü üretti

Ahlaksızlığı üretti

Üretti de üretti

Üretirken insanlığı tüketti

Doğayı yok etti…

Biz ne zaman bu kadar kötü olduk

Sorusunu herkes soruyor şimdi

Toplum yozlaştı, toplum çürüdü

Sende toplumun bir parçası değil misin?

Sesin çıkmıyorsa toplum senin aynadaki yansımandır

&&&&

Taştan evlerin ömrü, sahibinden uzun

Meyvenin ömrü, ağaçtan kısa

Ağacın ömrü, insan ömründen uzun

Toprağın ömrü, ağacın ömründen uzun

İnsan geçici, dünya baki

Unutma!

Yerin kulağı, göğün gözleri var

Bir gün gelir hesap sorar hepimizden.