Gelişmekte olan bir ülkeyiz.

Osmanlı coğrafyasındaki ülkelere ve halklara karşı tarihi sorumluluğumuz var.

Hepsinden öte kardeşlik bağlarımız var.

Ama ne hikmetse bu bağları koparma derdindeyiz. Bağların koparılmaya başladığı yıllardan beri bu topraklarda kan ve gözyaşı var.

Hepsinin acısı sinemizde.

Acıyı dindirecek, gözyaşını silecek tek ülke var.

O da Türkiye.

Ancak gündemlere bakarsanız hepsi; bunu engelleme projesi.

Terör, ırkçılık.

Yolsuzluk, Hırsızlık, Güvensizlik.

Aileyi dağıtma oyunları.  Aile içi şiddet ile Cinsiyet ayrımcılığı.

Pahalılık.

Hiç düşündünüz mü?

Niye bu gündemler bizi meşgul ediyor?

Döviz-faiz niye ekonomimizi felç ediyor?

Niye kardeş kardeşe hançer çekiyor?

Acılar dinmesin, gözyaşları silinmesin diye.

Haçlı torunlarının hepsi bir olmuş üzerimize çöküyorlar.

Üretimi engelliyor, üreteni pişman ediyorlar.

Ülkemizi, hepimizi kıskaca alıyorlar.

Meydanlarda yenemediler.

Kendileri denedi ama gelemediler.

Geldiklerinde de, bedel ödeyerek geri döndüler.

Terörle vekalet savaşı başlattılar.

Irkçılıkla yeniden güçlenmemizi yavaşlattılar.

Ama aileyi dağıtmadan parçalayıp yutamayacaklarını anladılar.

Şimdi cinsiyet ayrımcılığı pohpohuyla aileye saldırıyorlar.

Dizilerde, filmlerde sohbetlerde bunu teşvik ediyorlar.

Ahlaksızlar ekrandan gitmiyor.

Kim bunlara destek veriyor.

Kırmızı çizgimiz.

Geçilmez kalemiz.

Ailemiz sallanıyor.

Sallıyorlar

Hem de işbirlikçileri eliyle.

Niye mi?

Bir avuçta olsa, Türkiye’nin üreten güçleri yılmıyor da ondan.

Ödleri kopuyor Osmanlı diriliyor diye.

Bizans’ın torunları yaşıyor da Fatih'in torunları öldü mü sandınız?